Geschiedenis van de piano
Voor de basisprincipes van de piano moeten we ver terug in de tijd. De Neanderthalers begonnen met het maken van muziek door middel van een boog met een snaar. Via dit eenvoudige instrument werd de ontwikkeling in gang gezet en maakte men een cither. Over een lange tijdspanne volgde een monochord, een polycord, clavichord, spinet, virginaal en uiteindelijk het klavecimbel.
De grondlegger van de piano wordt toegedicht aan de Italiaanse hofklavecimbelbouwer Bartolomeo Cristofori. Hoewel de preciese datum van de introductie van zijn ‘Gravicembalo col piano e forte’ (klavecimbel met zacht en hard) niet vast staat, was dit rond 1700. Cristofori ontwierp een nieuw soort mechaniek waarbij de snaren niet langer door een plectrum geplukt werden, maar door hamertjes werden aangeslagen. Tevens kreeg het instrument een rondere klank en een geheel nieuwe dimensie: dynamiek.
Bij het klavecimbel was aanslaggevoeligheid, en dus de mogelijkheid om accenten en gradaties in volume te geven, niet mogelijk. De piano-forte bood de bespelers een geheel nieuwe uitdaging. Niet langer maakte voornamelijk vingervlugheid deel uit het van het spel, maar ook expressie en klankkleur werden een belangrijk onderdeel.
Om tot de hedendaagse piano te komen werden er tal van nieuwe ideeën en technieken gebruikt. Zo werden er om het instrument meer volume te gegeven dikkere snaren gebruikt. Tevens werden de hamerkoppen groter, de repetitie van het mechaniek werd beter, de toetsomvang werd uitgebreid en de constructie werd steviger. In 1867 introduceerde Steinway & Sons op een tentoonstelling in Parijs een nieuw type vleugel, waarmee het een medaille won.
Deze vleugel was o.a. kruissnarig en had een gietijzeren frame. Als snel bouwde veel fabrikanten dit principe na en daarmee was een nieuwe standaard gezet. De ontwikkeling van de piano was hier echter nog lang niet afgelopen. Tal van variaties werden er bedacht zoals bijvoorbeeld pianola’s, giraffepiano’s en pyramide piano’s. Zelfs de afgelopen jaren zijn er tal van nieuwe ontwikkelingen geweest, zoals een plexiglas vleugel, een zangbodem van kristalglas en een moderne versie van de pianola; de zgn. pianodisk / disklavier.
Bekijk hier een filmpje hoe een vleugel (piano) wordt gemaakt.
Eind jaren ’90 ontstond er een nieuwe generatie piano’s, de Silent-piano’s.
'Silent piano's of stille piano's zijn piano's die u ook geheel geluidloos kunt bespelen. Als u in stilte wilt oefenen, activeert u het ingebouwde Silent-systeem. De hamers worden dan opgevangen net voor ze de snaren raken; de bewegingen van de toetsen en de pedalen worden doorgegeven aan een digitale klankmodule, die alles wat u speelt via een hoofdtelefoon ten gehore brengt - en uw huisgenoten of buren horen niets. Zowel piano's als vleugels zijn met een dergelijk systeem uit te rusten'
Hoewel de piano-industrie een traditionele industrie lijkt, zijn er dus toch af en toe nieuwe ontwikkelingen.